7 pytań do..

Autor serii, która wciąga bez opamiętania ! Bohaterowie, którzy kradną nasze serce. 2 tomy, które na długo zapadną w naszą pamięć.

" Konflikt dobra ze złem nie ma jasno ustalonych granic, każdy może okazać się zdrajcą"

Najnowsze 7 pytań do... Michała Larka, który odpowie na trudne pytania.

Zapraszamy !!

1. Skąd wziął się pomysł na taką książkę? Jakieś marzenie czy może czysty przypadek?

Z rzeczywistości. Jak zawsze u mnie. Lubię operować na prawdziwych historiach. Inspiracją był też islandzki pisarz, Arnaldur Indridasson, który stosuje niezwykle wciągające „narracyjne przeplatanki”. Ważny był też przypadek, który jest zresztą tematyzowany w powieści. Zastanawiam się, czy w grę wchodziło również marzenie… Pewnie raczej fantazja; spróbowałem sobie wyobrazić, kim mógłby być i co mogło przydać się pewnemu dziennikarzowi, który naprawdę zniknął i nigdy się nie odnalazł; na początku lat 90.

2. Czy bohaterowie tworzeni są na czyjąś podobiznę czy może wytworzeni od podstaw?

Trudne pytanie. Na pewno wykorzystuję swoją wiedzę o znanych mi ludziach w trakcie konstruowania fikcyjnych postaci. Co ciekawe, one, te postaci, później idą w swoim kierunku, postępują niekoniecznie tak, jak to sobie obmyśliłem. Na przykład sierżant Ostrowski. Pojawił się już w „Mężczyźnie w białych butach”, powieści, którą napisałem razem z mecenasem Ciszakiem. Przedstawiony jest tam jako postać zapatrzona w mroczne rejony ludzkiego życia. A teraz, po napisaniu „Fatum”, trzeciej częściej „Dekady”, wiem, że to dobry chłopak, który nie ma szczęścia miłości. Wesołek, żaden tam „filozof ciemności”. Chyba, że to się zmieni. Hm, może tak być. Zważywszy na to, co się wydarzyło w „Fatum”….

3. Recenzji książek z dnia na dzień przybywa. Czy nie boi się Pan krytyki ?

Krytyka wpisana jest w ten zawód. Obawiam się jej, ale też czekam na nią. Wbrew pozorom krytyczne reakcje oznaczają, że książka działa, rezonuje, jest czytana. Proszę zauważyć, że ci, których książki rozchodzą się w wielkich nakładach, budzą skrajne emocje. Remigiusz Mróz, Katarzyna Bonda, Paulina Świst.

4. Czy planuje Pan jakieś spotkania autorskie w najbliższym czasie?

Właśnie nadeszły wakacje, więc planuję w lipcu solidnie odpocząć 😊 To był bardzo pracowity rok. A najbliższe spotkanie autorskie odbędzie się zapewne na Grandzie, na poznańskim festiwalu kryminalnym. Zapraszam przy okazji, w drugiej połowie września.

5. Na co, jako czytelnicy, powinniśmy się przygotować w kolejnej części?

Co by tu zdradzić? Książka nawiązuje do gatunku zwanego heist movie. Będzie dużo akcji, ale też coraz więcej „zoomu” na postaci, ich życie osobiste, wzajemne relacje…Ktoś się kimś prześpi, ktoś kogoś odrzuci…

6. Jaki jest Pani ulubiony gatunek książek do czytania w wolnej chwili ?

Kryminały, powieści szpiegowskie, no i książki, których nie da się zakwalifikować do jakiegokolwiek gatunku. Ostatnio chętnie kartkuję Grahama Greena, angielskiego fenomenalnego pisarza, który opisywał życie jako udrękę egzystencjalną. Jego „Sedno sprawy” to dla mnie niezwykle ważna pozycja.

7. Czy przywiązuje się Pan do bohaterów swoich książek ?

Do niektórych tak. Powiem dwa słowa o dwóch postaciach. Harry, pijak, playboy i świetny glina, operacyjny. Nie lubiłem go początkowo, chciałem go pod koniec „Furii”, pierwszego tomu „Dekady”, uśmiercić. Moja ówczesna redaktorka zaprotestowała. Na szczęście posłuchałem jej i ocaliłem mu życie. Mówię „na szczęście”, bo komisarz przypadł do gustu moim czytelniczkom. Wiem to, bo piszą do mnie różne miłe, czasem nawet niezbyt przyzwoite!, rzeczy na jego temat. Praca nad kolejnymi tomami sprawia, że lepiej go poznaję i teraz wydaje mi się postacią coraz bardziej wielowymiarową, skomplikowaną, paradoksalną. Wczuwam się w niego jak aktor w graną przez siebie postać. Zaczynam go rozumieć, chyba Druga postać to Katia, młoda policjantka, też operacyjna. Mówią na nią Furia. Jest odważna, pracowita. Chodzi w glanach. Właśnie pisałem o niej do znajomego oficera, że stanowi dla mnie tajemnicę. Gdy ją sobie wyobrażam, mam wrażenie, że przyglądam się z jej z boku, z bardzo bliska. Widzę jej szyję, brązowe włosy spięte w kitkę. I zastanawiam się, jak pachnie. No i co z nią będzie dalej, rzecz jasna.